Wstęp:
Przez wieki, koncepcja oświetlenia ulicznego pozostaje istotnym aspektem życia w mieście. Jako jedna z rzeczy, których nie da się przeoczyć, latarnie odgrywają ważną rolę w bezpieczeństwie publicznym i upiększaniu środowiska. We współczesnym świecie dzisiaj, łatwo przeoczyć ogromne znaczenie świateł ulicznych. Mimo wszystko, ponieważ można je znaleźć na prawie każdej ścieżce, ich istnienie jest powszechne i są innowacjami, które powinny istnieć. Nadal, Czy nigdy nie zastanawiałeś się nad historią tych świateł? O tym, kto wynalazł oświetlenie uliczne? I kiedy wynaleziono latarnie uliczne? W tym artykule, przedstawimy przegląd historii latarni ulicznych.
Kiedy wynaleziono latarnie uliczne?
Wczesne początki: Oświetlenie ścieżki
Pomysł oświetlania ciemnych ulic i obszarów publicznych sięga czasów starożytnych cywilizacji (Chiny, Grecja, i Rzym). Dostępnymi formami oświetlenia były naturalne źródła światła, takie jak księżyc. Te wczesne społeczeństwa również polegały na ogniu, aby oświetlać swoje ścieżki, za pomocą świec i lamp oliwnych, aby poruszać się w ciemności.
Pierwszą cywilizacją, która prawdopodobnie wykorzystała oświetlenie o stałym położeniu, były starożytne Chiny 500 PNE. Mieszkańcy Pekinu używali pustych rur bambusowych i naturalnie występujących kominów gazowych do tworzenia latarni ulicznych.
W starożytnym Rzymie, rzemieślnicy wytwarzali lampy oliwne z gliny i zaparzali knot z bawełny lub lnu. Knot kontrolowałby następnie przepływ oliwy do płomienia i przyczyniał się do oświetlenia lampy. W tej epoce, zamożni mieszkańcy starożytnego Rzymu używali lamp oliwnych do oświetlania swoich willi. Mieli niewolników zwanych lanternarii, którzy byli odpowiedzialni za oświetlenie, dozorujący, i ugaszeniu płomieni. Te prymitywne lampy oświetlały ciemne rzymskie ulice i są najwcześniejszym wynalazkiem oświetlenia ulicznego w zapisach historycznych. Ich głównym celem było bezpieczeństwo, ponieważ chroniłyby ludzi przed potknięciem się w ciemności i odstraszały rabusiów.
W miarę upływu czasu, miasta w średniowieczu wykorzystywały kombinację pochodni i latarni do oświetlania swoich ulic. Mieszkańcy moczyli suche drewno w oleju, aby zapalić pochodnie. Tworzą także latarnie, wykorzystując szkło lub metal do umieszczania lamp naftowych i oświetlania otaczających obszarów.
Publiczne latarnie uliczne: The 1417 Dekret londyński
Zanim nadeszła era elektryczności, nastąpił pionierski moment w historii oświetlenia ulicznego.
W City of London w 1417, ówczesny Burmistrz, Sir Henry’ego Bartona, wydał dekret nakładający na mieszkańców obowiązek ustawiania zimą po zachodzie słońca przed domami płonących lampionów naftowych. Tym innowacyjnym rozwiązaniem był pierwszy w mieście zorganizowany system oświetlenia ulicznego zapewniający dobrze oświetlone i bezpieczne przestrzenie.
Szybko do przodu 1745, kiedy odnowione latarnie naftowe rozświetliły ulice Paryża, I 1757 kiedy Benjamin Franklin sprowadził ich do USA. Dobry Sir Franklin wynalazł latarnie uliczne w Stanach Zjednoczonych. Stworzył swoją wersję, wykorzystując jako szablon szklane kule w Londynie. Jego projekt świecy olejowej otoczonej czteropanelowym szklanym domem umożliwiał przedostawanie się powietrza do obudowy przez dolne szczeliny i odprowadzanie dymu rurami powyżej. Ten przeprojektowany wynalazek został następnie wykorzystany do rozjaśnienia ulic USA.
Osiągnięcie punktu zwrotnego w przypadku oświetlenia gazowego
Pytanie “Kiedy wynaleziono latarnie uliczne?” nie ma jednej i precyzyjnej odpowiedzi. Historia oświetlenia ulicznego przewija się przez całe annały cywilizacji ludzkiej, z genialnymi umysłami pracującymi nad udoskonaleniem technologii z wieloma zmianami.
Jednym z takich umysłów jest szkocki inżynier William Murdoch, który pod koniec XVIII wieku wynalazł oświetlenie gazowe. Odbył się pierwszy pokaz światła gazowego 1792 kiedy William zapalił światła w swoim domu. Niedługo po tym, poszedł o krok dalej i swoim wynalazkiem oświetlił główny budynek Soho Foundry 1798. Potem, jako prezentacja publiczna, William Murdoch użył swojej zasilanej węglem lampy gazowej do oświetlenia frontu Soho Foundry 1802. Londyn uczcił nowe stulecie, wykorzystując tę innowację do stworzenia swojej pierwszej ulicy napędzanej gazem pięć lat później.
Wkrótce do ruchu na rzecz montażu lamp gazowych na ulicach Baltimore włączyły się wkrótce Stany Zjednoczone 1816. Cztery lata później, Paryż, w pościgu, podążał za tym ruchem, aby uzyskać bardziej niezawodną i spójną formę oświetlenia.
Elektryczne lampy łukowe w Mieście Świateł
Demonstracja Jabłoczkowa swoich błyskotliwych świateł łukowych w 1878 Wystawa paryska wzdłuż Avenue de l’Opéra wywołała gwałtowną wyprzedaż zapasów spółek gazowniczych. Paryż, aby nie dać się wyprzedzić rówieśnikom, zrewolucjonizowało oświetlenie uliczne w 1878 po użyciu “Świeca Jabłoczkowa” w latarni. Ta nowa technologia wykorzystywała moc prądu przemiennego pomiędzy elektrodami węglowymi, aby zapewnić, że obie elektrody spalają się z jednakową szybkością, generując w ten sposób intensywny wybuch światła.
Wkrótce potem, W 1881, 4000 Świece Jabłoczkowskie były już w użyciu i wkrótce zastąpiły stare latarnie gazowe. Jednakże, łuki elektryczne miały dwie główne wady. Pierwszy, światło z elektrycznej lampy łukowej jest ostre i intensywne. Były niezastąpione na terenach przemysłowych, ale na ulicach miast okazały się zbyt niewygodne. Inną wadą jest to, że elektrody węglowe spalają się szybko, elektryczne lampy łukowe wymagają dużej konserwacji i są krótkotrwałe. Te dwie wady przyczyniły się do tego, że pod koniec tego stulecia łuki elektryczne przestały pełnić funkcję oświetlenia ulicznego.
Żarówka Łabędzia i Edisona
Rewolucja elektryczna oznaczała koniec XIX wieku. Genialne umysły, takie jak Sir Joseph Swan i Thomas Edison, to dwie postacie, które wywarły ogromny wpływ na historię oświetlenia ulicznego, a nawet współczesne systemy oświetleniowe. Sir Swan i Thomas zaprezentowali społeczeństwu swoje żarówki 1879. Jednak cechą wyróżniającą oba produkty jest to, że Edison znalazł sposób na wytworzenie czystej próżni wewnątrz swoich żarówek. W rezultacie, Żarówki Thomasa Edisona z gwintem węglowym stały się lampą chętnie wybieraną zarówno do domów, jak i oświetlenia ulicznego.
Jego żarówka mogła pokonać konkurencję dzięki połączeniu trzech rzeczy, które uczyniły ją ekonomicznie praktyczną; bardzo skuteczny materiał żarowy, większą próżnię, i wyższą odporność.
Nowoczesne postępy
Jak każda innowacja w historii ludzkości, latarnie uliczne wciąż się rozwijają, oświetlając nasze domy, zabytki, i ulice. Wynaleziono różne latarnie uliczne – od ery ręcznych latarek po oświetlenie żarowe, położyć podwaliny pod systemy oświetlenia miejskiego.
W latach 30. XX wieku, W miastach europejskich powstały niskoprężne lampy sodowe, które wkrótce zostały zastąpione przez sód pod wysokim ciśnieniem (UKRYŁ) alternatywy w 1965. Niskoprężne lampy sodowe posiadają zdejmowany płaszcz zewnętrzny i warstwy próżniowe zapewniające izolację. Dzięki temu lampy utrzymują wysoką temperaturę, jednocześnie utrzymując sód w postaci pary. HID działają na tej samej zasadzie, ale są bardziej wydajne niż niskoprężne lampy sodowe. Mają także doskonałe wykonanie kolorystyczne, co czyni je odpowiednim wyborem do oświetlenia ulic na całym świecie. Najważniejszym konkurentem wysokoprężnych lamp sodowych są lampy LED, który istniał w 1962. Wynalazca Nick Holonyak Jr. stworzył latarnie uliczne o niezrównanej efektywności energetycznej, długą żywotność, i konfigurowalne ustawienia światła.
Wniosek:
Czy możesz teraz odpowiedzieć, kto wynalazł latarnię uliczną?? Oświetlenie uliczne ma długą historię rozwoju, a ich wynalazku nie można przypisać pojedynczej osobie ani momentowi. Ogólnie, wynalezienie i ewolucja latarni ulicznych były stopniowym procesem obejmującym wielu wynalazców i postęp technologiczny na przestrzeni wielu stuleci.
